Als je voor de ingang van het Stedelijk museum een beetje schuin naar binnen kijkt zou je in de duisternis misschien nog de contouren van een kunstwerk van Tracey Emin (1963) kunnen zien: ‘You forgot to kiss my soul’. Het hangt naast de informatiebalie. Van de ene op de andere dag ging het museum dicht. De neonlichten werden gedoofd.
Ik moest aan dat werk denken. Wordt het zielenleven versterkt in deze tijd van ontlichamelijking? Ik ging anders kijken naar het werk van Emin en zoveel anderen. Opnieuw duiden. Verschuivende betekenissen en verhalen.
Tracey Emin maakte in 1994 al eens een werk dat The exploration of the soul heet. In 34 ingelijste pagina’s laat ze een dagboekachtig werk zien over de eerste dertien jaar van haar leven. Emin werd in de jaren negentig groot met werk dat persoonlijk, rauw en openhartig was. Lichamelijkheid, seksualiteit, relaties, kwetsbaarheid en verlangens staan centraal in haar werk. Ze keerde zich biografisch geheel binnenstebuiten. Ze werkt in uiteenlopende vormen zoals tekeningen, sculpturen, installaties en neonwerken. In de neonwerken zijn losse flarden uit haar teksten te zien, soms rauw en vaak poëtisch en dwarrelend. Zelf zegt ze zeer beïnvloed te zijn door onder andere het werk van Louise Bourgeois en door Bruce Nauman die een belangrijke pionier was in het werken met neon.
Emin zegt over het werken met neon: “Neon is voor iedereen emotioneel (…) de neon- en argongassen geven ons een positief gevoel, daarom heb je neon op kermissen, casino’s, rosse buurten en bars. Het heeft ook te maken met de manier waarop het elektronisch is pulseert rond het glas, het is een feelgood-factor. Neon kan mensen helpen die aan een depressie lijden.”
Wat een mooi verhaal Rob, met aandacht en plezier gelezen!
Dank je Ilse! Goed om te horen.
Hi Rob,
Mooi zoals je je passie voor (moderne) kunst, geestelijk leven en ‘huidhonger’ in deze tijd van corona weet te combineren in dit interessante en goed geschreven blog.
Hoi Ben, dank voor je reactie. Ja dat geestelijke leven en de kunsten in brede zin, daar moeten we het wat de schoonheid en de troost toch wel van hebben vaak.