Perry ziet identiteit als een complex en dynamisch proces zegt hij in een interview: ‘Het is een soort van verschuivend, meerlagig iets. Ik heb mijn zelfportret dat eruitziet als een ommuurde stad. Het is een metafoor voor de complexiteit van identiteit. We zijn nooit statisch, we zijn altijd in beweging; we veranderen altijd en we hebben allemaal onze verschillende rollen die naar voren komen als een soort gezelschap van identiteiten. We hebben deze persoon nu nodig en misschien hebben we steun van deze persoon of een ander persoon… we zijn niet altijd dezelfde persoon. Het is altijd een momentopname.’
Het werk van Grayson Perry is een feest voor de zintuigen. Heldere spetterende kleuren in alle tonen kenmerken zijn fijnmazige verhalende autobiografische werken die gaan over identiteit, sociale verschillen, ongelijkheid, geweld, seksualiteit en gender. Dat doet hij in kunstvormen die van oudsher als ambachtelijk werden gezien, in keramieken vazen, houtsneden, immense wandkleden en uit hout gesneden beelden. Perry is een provocerende verhalenverteller die oude tradities vervlecht met een tocht door het moderne leven.
Over zijn liefde voor het ambachtelijke zegt Perry in een interview: ‘Veel van wat in een museum voor hedendaagse kunst hangt krijgt zijn betekenis door de naam die aan de werken is verbonden maar dat is niet het geval als het gaat om oude ambachtelijk gemaakte werken, die hebben geen naam en zijn toch betekenisvol. Dat intrigeert me. En wat me meestal het meest ontroert als ik bijvoorbeeld een oude kerk in ga is de enorme ambachtelijkheid.’